TXINAKO UMEAK JASOTZEN DUTEN PRESIOA

Denok entzun dugu Txinako hezkuntza oso ona dela, ia analfabetorik ez dagoela, baina entzun ahal dugu noizbaiten nolako presioa jasatzen duten umeak?

Ume txinatar batek izugarrizko presioa jasotzen du hezkuntza aldetik, eskatzen zaien nibela oso altua da, non ikasleak bakarrik ikasteko bizitzen diren. Ez dute jolasteko denborarik izaten, eskolako zeregin larregi bete behar dituztelako.

Hezkuntzak etorkizun batean unibertsitatera joateko preparatzen ditu ikasleak, beraz, zenbat eta nota hobeak orduan eta unibertsitatera sartzeko eta lan on bat izateko aukera gehiago. Txinako ume bat eskolatik irtetzean, estraeskolarrak izaten ditu eta ondoren, eskolako etxerako lan anitzak egin behar dituzte. Askotan umeak gabeko eztakit zein ordutararte aritzen dira etxerako lanak egiten. Eta hori gutxi balitz, asteburuetan ere tutoretza klaseak izaten dituzte. Izugarria da ikasleek egiten duten sakrifizioa, eta hain da handia sortzen den konpetentzia ezin dudala imaginatu ere bizimodu hori eukitzen.

Gurasoek uste dute hau dela biderik egokiena haien seme alabak etorkizunean norbait izateko. Baina merezi al du zoriotsu eta jolasten egon behar den ume bat horrela bizitzea etorkizun batean norbait izateko?

Txinatar hezkuntzaren helburua unibertsitatera heltzea da, eta ahalik eta titulo gehien edukitzea. Baina zer gertzatzen zaie txinatarrei unibertsitatera heltzean? Askok ezin dute askatasun hori jasan, faltan somatzen dute eskolako presio hori. Horren aurrean gazte askok, bere buruaz beste egitea aukeratzen dute.

Denak daude etorkizunera begira, nagusitan zer izatera helduko diren, baina norbaitek pentsa izan du haur horrek zer nahi duen? Non geratu da haurtzaroko zoriontasuna? Merezi al du hainbeste diziplina? Non utzi dute irudimena?

Bizitzatik behin pasatzen gara eta bide horretan zoriontsu izatea garrantzitsua da, batez ere umeak garenean.